Síntese do reintegracionismo contemporâneo (7)
por Carlos Durão(continuação)
Em 1975 inclui-se na administração o "galego autonómico": Decreto 1433/1975, de 30 de Mayo, de incorporación de las lenguas nativas a los programas de E.G.B. y Educación Preescolar.
Em 1976-77 o ILG convoca encontros/seminários semanais sobre normativa. Entre os que tiveram mais peso na formulação das normas isolacionistas estavam Constantino García, Antón Santamarina, F. Fernández Rei, A. Torres Queiruga, X.L. Méndez Ferrín, Bernardino Graña, X. Alonso Montero; participaram nalgumas sessões: R. Carvalho Calero, F. Fernández del Riego, Ramón Piñeiro, Carlos Casares, Ramón Lorenzo, S. García-Bodaño, Alfredo Conde, Guillermo Rojo, Ricardo Palmás; o resultado foram as “Bases prá unificación das Normas lingüísticas do galego. Resume dos seminarios celebrados na Universidade de Santiago de Compostela desde decembro de 1976 a xuño de 1977” (1977.1980).
1977-78 é o período constituinte ou de "transición democrática" espanhola.
Em 1978 sai à luz a “Constitución española” (27 dezembro; BOE do 29); art. 3o 1.: “El castellano es la lengua española oficial del Estado. Todos los españoles tienen el deber de conocerla y el derecho de usarla./ 2. Las demás lenguas españolas serán también oficiales en las respectivas Comunidades Autónomas de acuerdo con sus Estatutos”.
Em 1979 publica-se o “Decreto de Bilingüismo”, Real Decreto 1981/1979, 20 julho; BOE 199 e 200, de 21 agosto; Decreto 43/1979, de 21 setembro, da Junta pré-autonómica, que cria a “Comisión de Lingüística”, presidida por Carvalho Calero; “Acuerdo de la Comisión Mixta Xunta da Galicia-M.E.C.”, de 29 setembro 1979, pelo que se cria a “Subcomisión de Programación y Textos”, presidida por A. Santamarina e da que fazia parte C. Casares.
Em 1979-80 elabora-se o Estatuto de Autonomia, que sai em 1981: Ley Orgánica 1/1981, de 6 de abril, del Estatuto de Autonomía para Galicia, cujo artigo 5o 1. diz: “La lengua propia de Galicia es el gallego. 2. Los idiomas gallego y castellano son oficiales en Galicia y todos tienen el derecho de conocerlos y usarlos”. É a chamada “lingua de seu” ou “galego autoidentificado” (na altura era muito utilizado pela direita galega o termo “autoidentificación”, com certos ressaibos de pureza étnica e/ou de Estado policial).
(continua)